Fotocredit: Nick Gammon

To read an interview with Galleryviewer magazine, click on the image. I am working on a translation of my Dutch story below, meanwhile scroll down for some short quotes and statements in English. 

 

OVER MIJN HUIDIGE WERK (gestart in 2016,  momenteel ondersteund door het Mondriaanfonds) 

“Vergeet alles waarmee je het woord kleurpotlood associeert voordat je Paludanus’ wereld betreedt. De multimedia kunstenaar die na stevige omzwervingen terugkeerde naar het bescheiden gereedschap uit haar vroegste jeugd, neemt niet enkel het materiaal maar ook de kijker mee naar onvermoede oorden – van de ijlste uithoek van de hemel naar de duisterste krochten van de ziel. Meer dan tekeningen zijn het vensters, waarachter bijna pulserende pigmenten op het spanningsveld tussen 2d en 3d, geometrisch en vloeiend, abstract en figuratief, een koorddans uitvoeren die bijblijft als een visioen op klare dag.”

 

Voor wie een bondig statement verkiest:

Laat ik zeggen dat ik een paar jaar geleden tijdens tekenwerk een geheime kamer heb ontdekt waarin ik de magie uit mijn vroegste jeugd in onversneden vorm heb teruggevonden, een plek waar ik sindsdien met gloeiende wangen alchemie bedrijf met immer onzeker resultaat maar de mogelijkheid van een wonder steeds binnen handbereik!

Oftewel…

Ik ben als kunstenaar na vele avonturen in evenzoveel media tot mijn eigen verrassing teruggekeerd naar het vergeten materiaal uit mijn kindertijd en sinds enige jaren in de ban van het kleurpotlood dat ik op ongewone wijze gebruik om werk te maken met een grote densiteit waarvoor zowel het materiaal als de ziel maximaal worden uitgewrongen.
Denk aan onverwachte combinaties van kleuren, soms onwaarschijnlijk intens, zo dik, dicht en egaal opgebracht dat er geen individuele streken zichtbaar zijn en het bijna pulserende pigment als het ware een huid vormt op de structuur van het papier, het als leer doet lijken, denk aan het zacht glanzend patina van drukwerk dat aangeraakt wil worden, denk aan een heldere, gestileerde, zeer grafisch ogende belijning die het tegenovergestelde is van het schetsmatige dat tekeningen over het algemeen juist kenmerkt – en je weet nog bijna niets.
Want de ware magie ligt voor mij niet in de technisch precieze uitvoering van deze monnikenwerken maar in het ondeelbare, uiterst intieme interne ontstaansproces dat daaraan parallel loopt en waarin ik me ik me als een soort speleoloog door de diepste krochten van mijn ziel wring op zoek naar onontdekte, of lang vergeten kamers, in de hoop daar op iets te stuiten dat me heel even de adem beneemt. Het is een tocht die altijd begint met onbekende bestemming en waarin ik me laat leiden door onverwachte associaties bij het vinden en vangen van vergeten vormen die me doen sidderen van vreemde herkenning en me meenemen naar een plek die niet in woorden te vangen is maar blijvend resoneert in het ongebruikelijke en persoonlijke tekenwerk dat onderweg ontstaat.

Wat dit in de praktijk betekent?

Alhoewel mijn werken een zeer grafische uitstraling hebben en de indruk kunnen wekken dat er van te voren zorgvuldig een compositie is uitgedacht die daarna simpelweg met kleurpotlood wordt “ingevuld” – niets is minder waar.
Ik begin een nieuw werk meestal in het luchtledige, en gooi een enkele lijn uit, of een combinatie van twee kleuren, ergens midden op het papier, om dan als een soort visser een positie van intense concentratie aan te nemen waarin ik mijn zintuigen wijd opensper voor de geringste reactie.
Het kan lang duren, het kan kort duren, maar uiteindelijk lokt die eerste zet altijd een reactie uit, een associatie die van heel diep kan komen – een vroege jeugdherinnering, een vergeten angst, een verloren droom – of die maar ternauwernood onder de oppervlakte ligt: de vorm van het vergiet in de keuken, een recentelijk museumbezoek.
Die associatie roept een reactie op, een tweede lijn, misschien wel haaks op de eerste of een contrasterende kleur waarnaar ik in eerste instantie nooit zou hebben gegrepen. Zelfs een geluid dat ik tijdens het tekenen hoor kan een tot dan toe rechte lijn onverwacht doen krommen. Op zo’n reactie volgt weer een nieuwe associatie en zo ontstaat, heel geleidelijk, tijdens een lang proces mijn werk. Een spannend proces ook, omdat een belangrijke eigenschap van het kleurpotlood is, dat een eenmaal gekleurd vlak nauwelijks meer uitgegumd kan worden en iedere stap die ik zet dus onherroepelijk is.
Zo sluiten zich met iedere streek oude mogelijkheden terwijl je enkel maar kunt hopen dat een van de nieuwe die zich opent je ook daadwerkelijk ergens naar zal leiden…..het is een voetje voor voetje testen van onbetreden ijs.

Wat ik wil is iets ontdekken dat ik nog niet wist maar bij ontmoeting met een schok herken.

 

 

Om de tekeningen te zien die uit dit werkproces zijn voortgekomen / to see my drawings: klik HIER

 

Quotes and statements in English:

 

Dutch born artist Patricia Paludanus (1974) lives and works in Amsterdam. However, it might be closer to the truth to say she actually resides in the topography of her drawings: meticulous, laborious works that have their genesis in the unspoken dreams and mindscapes of her imagination. Yet, far from being a hermit, she invites the viewer to enter these intimate spaces and explore abstract, surreal worlds that may unlock the unconscious.

Having rediscovered the colored pencil after decades of working in media as diverse as kinetic art, animation, photography, and light sculptures, Paludanus uses this material in a curious, unrecognizable way, hard-edge and graphic, applying almost pulsating combinations of pigments in thick, dense coats that she then burnishes, a process that makes the paper’s textured surface look like leather.

Turning color into object – something to hold, feel, taste – and transforming a sheet into a portal, she uses a process of free association to draw herself – and us – back to an early magical seeing that we all must have experienced when our eyes were brand new.

 Patricia Paludanus has exhibited her drawings both in the Netherlands and internationally, with BDDW gallery in New York City, Miami Beach and Milan and currently in The Hague at the Organization for the Prohibition of Chemical Weapons, as part of the U.S. Art in Embassies program.

 

 

 

“Patricia Paludanus, a Dutch artist based in Amsterdam, studied at the Academy of Visual Arts in Enschede, specializing in media art and photography. She has worked in many forms of media such as video, animation and sound, but in recent years rediscovered the humble tools of her early childhood when looking for a magic that seemed lost. She picked up an old set of colored pencils – and has not put them down since. Paludanus describes using each color as similar to hearing a musical chord or tasting food – a physical sensation that connects to her memories and dreams – and applies pigments in such dense layers that color becomes an object. In her drawings, combining hard edges and stark shapes with nuanced grades of color and an almost velvet skin, she creates landscapes of a surreal nature that open doors to the unknown spaces within us.” (BDDW Annex Gallery)